நான் இங்கே குறிப்பிடும் இந்தப் பெண்ணின் காதலும் அந்த வகைக் காதல்தான். தூய்மையான, என்றும் விலகாத மாறாத காதல். காதலுக்காக அவள் எதையும் விட்டுக் கொடுக்கவில்லை. அதே சமயம் காதலையும் எதற்காகவும் விட்டுத் தரவில்லை. ஒரு அபூர்வப் பெண்தான்.
அவளுக்கு ஒரு மாற்றுப்பெயர்? ஒகே லதா எனக் கொள்வோம்.
லதா ஒரு பிராமணக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவள். அப்பாவுக்கு அரசு அலுவலக வாசல் ஒன்றில் பங்க் கடை ஒன்றில் வைத்துப் பிழைப்பு. கஷ்ட ஜீவனம்தான். உறவினர் வழியில் வந்த உதவி மூலம்தான் படிக்க முடிந்தது. பத்தாம் வகுப்பு படிக்கையிலேயே லதாவுக்கு காதல் பற்றிக்கொண்டது. காதலன் அவள் வீட்டு உரிமையாளர் மகன். வேற்று ஜாதி. அவனுக்கு அப்போதும் படிப்பில்லை, அதன் பின்னும் படிப்பில்லை. உத்தியோகம் அன்றும் இன்றும் அப்படியொன்றும் சொல்லும் வண்ணம் இல்லை. இவள் பி.எஸ்சி கம்ப்யூட்டர் முடித்தாள், பிரபல சாப்ட்வேர் நிறுவனம் ஒன்றில் வேலை.
வீட்டில் காதலுக்கு ஒப்புக்கொள்ள வில்லை. லதாவும் அசருவதாக இல்லை. மன மாற்றம்..??? அந்தப் பேச்சுக்கே அவள் இடம் தரவில்லை. வேலையை மாற்றினாள், சிங்கப்பூருக்குச் சென்றாள், அம்மாவுக்காக அவள் பெயரில் ஒரு வீடு கட்டித் தந்தாள், தம்பியை பொறியியல் படித்துக் கரைசேர உதவினாள். தன் கடமை ஒன்றிலும் எள்ளளவும் குறை வைக்கவில்லை. இப்போதாவது வீட்டில் காதலுக்கு பச்சைக் கோடி? ஊஹூம் அது கிடைக்கவில்லை. ஆனது சரி என்று வீட்டிற்கு தன் திருமண அழைப்பிதழைத் தந்தாள். திருமணம் முடிந்து காதல் கணவனுடன் இன்று சிங்கப்பூரில் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறாள்.
நானும் பள்ளிப் பருவக் காதல், கல்லூரிப் பருவக் காதல், வேலை செய்யும் இடத்தில் காதல் என பலப்பல ஜோடிகளை சந்தித்திருக்கிறேன். "ஒத்து வந்தா கல்யாணம் இல்லன்னா நீ அப்படி போ, நான் இப்படி போறேன்" என்னும் ரகங்களே இங்கே பெரும்பகுதி. இவற்றுக்கு நடுவே, நான் வாழ்க்கையின் எந்த நிலைக்குச் சென்றாலும், உலகின் எந்த பாகத்திற்குச் சென்றாலும், நான் மனதில் வரித்தது உன்னோடு வாழும் காதல் வாழ்வை மட்டும்தான் என்பதில் லதாவிடம் இருந்த உறுதி ஈடு இணை இல்லாதது.
Image Courtesy: http://giri-art.blogspot.com/2009/01/sketch-1.html
Image Courtesy: http://giri-art.blogspot.com/2009/01/sketch-1.html
